لینک *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه:16
توضیحات
« نگاهی به روند جهانی جنبش زنان و موقعیت زن در جمهوری اسلامی ایران»
در اولین نشست مجمع عمومی سازمان ملل متحد که در سال 1945 در سانفرانسیسکو برگزار شد، زنان شرکت کننده خواستار توجه ویژه این سازمان به مسائل زنان جهان شدند و در پی این حرکت، اولین هسته سازماندهی شده در رابطه با زنان جهان تحت عنوان « کمیسیون مقام زن» به عنوان کمیسیون فرعی تحت نظر کمیسیون « حقوق بشر» فعالیت خود را آغاز نمود.
واژه&rlm هایی از قبیل « مقام زن» و « حقوق بشر» ترنّمی خوش آهنگ داشت لکن اینک که این ندا از سا 1945 به مدت بیش از 50 سال در دنیا طنین افکنده، آثار ناخوشایند آن در حرکتها و تشکل&rlm های ایجاد شده در دنیا بخوبی بچشم می&rlm خورد. آنچنانکه سردمداران نهضتهای آزادی زنان در جهان غرب را نیز حیرت زده و انگشت بدهان وادار نموده تا زبان به اعتراف بگشایند و بگویند:
« ممکن است زنان امروزه به آزادی و برابری رسیده باشند ولیکن هیچگاه به این فلاکت و بدبختی نبوده&rlm اند» .
بررسیهای دهه گذشته نشان می&rlm دهد که تنها مسبب این رنج و بدبختی، حاکمیت واژه&rlm ای دروغین به نام « برابری» است. زنان غرب در واقع برده آزادی خود شده&rlm اند. آنها توسط حلقه آزادی محاصره گشته&rlm اند در حالیکه حلقه زندگی را از دست داده&rlm اند. آنها کنترل زاد و ولد را بدست گرفته&rlm اند اما به چه قیمت؟ به قیمت نابودی آن ...
موناشارن، نویسنده امریکایی در مقاله&rlm ای تحت عنوان « اشتباه فمینیست&rlm ها» می&rlm نویسد:
« آزادی زنان برای ما افزایش درآمد، سیگار ویژه زنان، حق انتخاب برای تنها زیستن و تشکیل خانواده یک نفره، ایجاد مراکز بحران تجاوز، اعتبارات فردی، عشق آزاد و زنان متخصص بیماریهای زنان را به ارمغان آورد ولیکن در ازای آن چیزی را به غارت برده که خوشبختی بسیاری از زنان در گرو است و آن وجود « همسر» و خانواده است.»
